"İnsanı makine sanıyorlar. Bozuldu, hadi tamir edelim. İnsanım ben, insan! Hayallerim, duygularım var. Hem, anılara da saygı gösterilmeli. Saygı, evet.
Bu defterde insan var. İnsanlar var. İnsan katmanlardan oluşur. Hep kendinle yaşarsın ama kendini hiçbir zaman tamamen tanıyamazsın. Bir tek benin içinde nice benler vardır.
Bir de hatıralar... Hayat parçaları... Ömür bulutundan süzülmüş damlalar… Kaynaktan haber veren sızıntılar… Bilinmez bir yerlerden geliyor… Yazılmış ya da yazdırılmış.
İnsan kendine kızar, kendini sever. Kendine bir şeyler verir, kendinden bir şeyler alır. Kendisiyle konuşur. Ben kimim, kendim dediğim kim? Bilinmezlerle doluyum.
İçimde yüzler var. Kimini tanırım, kimini tanımam. Bu defter benden veya ondan hediye... Bir yadigar… Başkası için ne anlam ifade eder bilmem. Benim her şeyim.”
